Spectaculair

Puerto Iguazu, op de grens van Argentinië, Brazilië en Paraguay ontleent naam en bekendheid aan de grootste watervallen van Amerika. Er heerst een tropisch klimaat met een grote luchtvochtigheid en er valt per jaar 2000 mm regen (is 2 meter!!). De temperatuur ligt rond de 30 graden en iedere dag is er wel een flinke regenbui. Voor ons is het opnieuw flink zweten maar nu zonder dat we er iets voor doen!!

Donderdag zijn we hier gearriveerd na een lange bustocht uit BA, (was toch weer eventjes 1600 kilometer!!) en zijn dezelfde middag met de bus naar de Braziliaanse kant van de watervallen gegaan. Een korte busrit, maar het bekende oponthoud, eerst bij de Argentijnse grens en even later opnieuw bij de Braziliaanse grenswachters. Stempeltje hier, stempeltje daar.

In het Nationaal park wachtte ons een spektakel van jewelste. Over een breedte van bijna 3 kilometer stort het water van de Rio Iguazu zich met oorverdovend lawaai op tientallen plekken, overal waar je kijkt, in een afgrond van 70 tot 80 meter diep.

Duizende kubieke meters water per..... Het besef dat dit 24 uur per dag, 7 dagen per week en nog veel langer, onbeperkt doorgaat, maakt het nog indrukwekkender. Vanuit de Braziliaanse kant heb je een prachtig overzicht over het geheel van de watervallen en in een route van 1,5 kilometer kun je dit schouwspel bekijken.

Hier zie je ook weer meer toeristen. De watervallen zijn makkelijk bereikbaar. Je kunt met de bus tot op een kilometer van dit wonder van de natuur komen. Dus trekt dit vanzelf meer belangstellenden.

Vrijdag hebben we de Argentijnse kant bezocht en dat was zo mogelijk nog spectaculairder. Hier kon je veel dichter bij de watervallen en de kolkende watermassa komen. Het grote nationale park is ook compleet op deze toeristische attractie ingericht. Dus er is ook van alles te koop.

Via stalen trappen en bruggen voeren enkele routes je over de rivier en de kolkende watermassa en intussen wordt je in het vochtige groene bos omgeven door vlinders, allerlei vogels en reptielen. In het begin leuk om te zien en goed voor een foto, maar later bij het eten van een broodje onmiddellijk irritant omdat die beesten ( een soort wasbeer) het brood letterlijk van je tafeltje "jatten".

Maar de watervallen zijn echt een wonder om te zien. En om er midden in te lopen maakt het extra spannend en sensationeel. Het beste hadden wij tot het laatst bewaard. De " duivelsstrot" een punt waar het water op een paar meter afstand met donderend geweld naar beneden stort. Een oorverdovende lawaai en zoveel opspattend water dat je er niet aan ontkomt nat te worden. Poncho's worden hier dan ook volop verkocht.

Het was tot aan dat moment zonnig weer geweest, maar juist toen wij op die mooiste plek arriveerde kregen we onverwacht ook nog een fikse tropische stortbui op ons dak. Daar hielp geen poncho of regenjas meer aan. Klets- en kletsnat!! Toen dat eenmaal toch zover was hebben we maar besloten in alle rust naar de watervallen te kijken. Natter konden we niet worden en een plek om droog te worden was ook niet in de nabijheid. Dus, wat doe je dan? Je geeft je over. Echt puur natuur!!

Een half uur later stapte iedereen kletsnat het treintje in en wij namen daarna nog net zo nat de bus naar ons hostal. De brandende zon had er wel voor gezorgd dat onze kleertjes weer wat begonnen te drogen, maar we waren toch erg blij dat we alles uit konden trekken, lekker onder de douche konden gaan en vervolgens buiten lekker in de zon een drankje konden nuttigen.

Weer een verrassende dag liep te einde.

Vandaag, zaterdag, hebben we tot 16.00 ur de tijd om hier wat rond te slenteren en te zonnen. Vanmiddag nemen we weer de comfortabele nachtbus die ons weer naar BA brengt. Daar gaan we zondagmiddag kijken of we nog enkele dansende tango-paren kunnen bewonderen!.